-वि वि श्रेष्ठ
अन्ततः नेपाली जनताको चाहना वेगर पनि विभिन्न उतारचढावको वावजुद वहुचर्चित एमसीसी संसदवाट पास भएको छ ।
हिजोसम्म एमसीसी कुनै पनि हालतमा पास हुदैन भनेर सेन्टिमेन्ट नेपालका नेताहरु व्याख्यात्मक एकतर्फी घोषणा गरेर पुन जनताको सेन्टिमेन्ट लिन कम्मर कसेर लागेका छन् ।
लाग्दछन्, नेपालका जनता सधै भेडा हुन् । नेताहरु भगवान र जनताहरु उनिहरुका भक्त हुन् । यो भ्रमको खेतीमा नेपालका नेताहरु पुन सफल देखिएका छन् ।
यो नेताहरुको दृष्टिदोष हो कि राष्ट्रवाद, यसमा धेरै घोत्लिन जरुरी छैन, किनकी नेपाली जनताहरु नेताले सोचे जस्तो साँच्चैकै भेडा भने छैनन ।
नेपालको राजनितीको धेरै वहस भएको विषय एमसीसी साँच्चै राष्ट्रघात हो कि होईन ? यसमा अवका दिनमा सुक्ष्म विश्लेषण हुन आवश्यक छ ।
केही दिनसम्म राष्ट्रघात देख्ने नेता र राजनैतिक दलहरु एमसीसीको सम्झौतामा दुवै पक्षवीच कुन कुन विषयमा सम्झौता पुर्नलेखन भयो ?
यसमा राजनैतिक दल र त्यसको नेतृत्वले आम जनतालाई जवाफ दिनुपर्देन ? व्याख्यात्मक एकतर्फी विश्लेषणले आम नेपाली जनताले चाहेजस्तो एमसीसीमा परिमार्जन हुन्छ ?
विषयवस्तुको गाम्भिर्यतामा भन्दा सत्ता र शक्तिमा लिप्त रहेर एकतर्फी व्याख्यात्मक घोषणा भनेको मुतको न्यानो जस्तो हो ।
जुन निश्चित हावाको गति सँगै विलिन भएर जान्छ । अनुकुलतामा राष्ट्रवाद देख्ने नेताहरुले आम देश र जनताको दिर्घकालिन असर र प्रभावको वारेमा सोच्नु पर्देन ?
एमसीसी प्रकरणसँगै नेपालको राजनैतिक दलको मुखुण्डो उतारिदिएको छ । लाज ढाक्ने टालोले दिर्घकालिन सकारात्मक महत्व राख्दैन ।
अहिले सत्ता र शक्तिका लागी साटिएको राष्ट्रवादको मुकुट कहिलेसम्म ढाकिन्छ भन्ने वारेमा आम नेताहरुको उदासिनताले नेताहरुको राष्ट्रवादको चरित्र छर्लङ्ग भएको छ । जुन त्यति सजिलै पुर्नजिवित गराउन सम्भव छैन ।
जनताकाका संवेदनमा खेल्न माहिर नेताहरु अझै पनि जनताको भावनामा खेल्न उद्यृत रहनुले आम जनताको चेतनास्तर मापन गरेको छ ।
नेताहरुको हनुमान र पिछल्गु हुनकाु फाईदा आम नेताहरुले राम्रो सँग उपयोग गरेका छन् ।
जसले गर्दा हाम्रो पुस्ता मात्र होईन, पुस्तौ सम्मलाई हामी कुपात्रका मतियारका का रुपमा दर्जित वनिरहेका छौ ।
नेताहरुले देश हित विपरित गरेको विभिन्न असमान सन्धीले देश र जनताको अस्तित्वमा पटक पटक धावा वोलिरहेको सन्र्दभमा पुन एमसीसी जस्तो असमान सम्झौता गरेर हामीले आफनो चेतनाको स्तर प्रस्तुत गरेका छौ ।
सम्झौता अल्पकालिन हित हुन्छ कि दीर्घकालिन भन्ने विषयमा समेत सोच्न नसकेको सन्र्दभमा पनि हामीहरु नेताहरुको मतियार वन्दै गर्दा पुस्तौ पुस्ताले सोध्ने विषयमा हामी सोचनिय वन्नु पर्देन ? कि मरेपछि डुमै राजा भनेझै हो ?
यस्ता अल्पकालिन सोच र स्वार्थका पुजारीको पछाडी लागेर हामी हामीले आफनो देश र सन्ततीको भविश्यमाथी खेलवाड त गरिरहेका छैनौ ? प्रश्नहरु अनुत्तरित रहेका छन् ।
क्रान्तिकारिका वोलिमा हैन, व्यवहारमा यसको पुष्टि हुनुपर्दछ ।
जसको आत्मासात कमैले गरेका छन् । वोलिने र गरिने व्यवहारको भिन्नता छुट्टयाउने चेतनाको दियो अव वल्नु पर्दछ ।
नेताहरुको पटक पटकको व्यहावर यो कसीवाट धेरै टाढा पाईनछ । व्यक्ति विशेष अथावा अमुकतामा होईन, सर्वलतामा नै यो अल्पगुणको भुमिकाले राज गरेको पाईन्छ ।
यहि मेलोमा पिल्सिएको आम सर्वसाधारण भने भीडको मतियारमा दर्जित वनिरहेका छौ । जुन आम विषय वनेको छ ।
स्वार्थता पनि सहजतामा अनुकुल र पाच्य लाग्दछ तर अनुकुलता र प्रतिकुलतामा पनि स्वार्थताका रेसाहरु जर्जर वनेर आँउदा भोगिने पीडाका आँकलन सायद कमैले गर्लान् ।
नेपालका राजनिती र राजनैतिक पार्टीहरु समग्रतामा पृथक कोही देखिएन् ।
समाज परिवर्तनका लागी जनयुद्ध लडेका माओवादी पार्टी पनि संसदीय भासमा भासिएपछि सरकार र सत्ताका लागी यति धेरै निर्लज्ज वनिदियो, कि जुन आम जनताले कल्पना समेत गरेको थिएन ।
आफुलाई प्रजातान्त्रिक आन्दोलनका अगुवा सम्झने राजनैतिक दलहरुको राष्ट्रघात त नेपालको ईतिहासमा पटक पटक स्वखलित भएको नै हो ।
जुन रंगमंचमा पल पल रंगमंचित भएका थिए । एक्काईसौ शताव्दीमा पनि नेताहरुको अभिव्यक्ति हेर्ने हो, जुन न्युनतम आधारस्तम्भमा पनि पाईदैन ।
जता पनि वोल्ने र ढल्कने सकने पारंगत नेताहरुको गुलामी गर्ने हाम्रो सोचहरु नै विकास र परिवर्तनका वाधक हो भन्ने कुरामा अव कुनै शंका रहेन ।
पात्र फरक भएता पनि प्रवृत्तिमा समानता । जुन देश र जनताको हक हितमा देखिएन ।
राजनिती र देशमा देश साध्य वन्नुपर्दछ । तर यहाँ त स्वार्थ साध्य वनिदियो । स्वार्थ र सत्ताको खेलले निश्चित समयसम्म राज गरेता पनि अन्तत आत्मिक विचलन आई पछुताउनुको विकल्प छैन ।
व्यक्तिको निजी जीवनमा त आएको घटनाक्रमले अन्तत परिणामको महशुश गराउनेछ भने समाज र देशका लागी गरिएका राष्ट्रघातले अवश्य नै पोल्नेछ ।
सरकार वन्नु र भत्कनु राजनितीमा समान्य कर्म हुन् । जनतालाई भजाएर देश हित विरुद्ध कार्य गर्नु भनेको राष्ट्रघात हो । जुन राष्ट्रघात विभिन्न कालखण्डमा विभिन्न पात्रवाट भए । एमसीसी पनि यसको एउटा पटाक्षेप हो ।
जिम्मेवारीता र दायित्ववोध हुने हो भने देश वनाउनका लागी कसैको पनि गुलाम गर्नुपर्देन । सरकार वन्नु र भत्कनु राजनितीमा समान्य कर्म हुन् । जनतााई भजाएर देश हित विरुद्ध कार्य गर्नु भनेको राष्ट्रघात हो ।
जुन राष्ट्रघात विभिन्न कालखण्डमा विभिन्न पात्रवाट भए । एमसीसी पनि यसको एउटा पटाक्षेप हो ।
विग्रिएको नेपालको राजनितीलाई सही ट्रयाकमा ल्याउनका लागी नेपालको यहि राजनैतिक दलहरुको समयकालिन नेताहरुवाट सम्भव छैन भन्ने कुरामा अव हामी दुविधाग्रस्त हुनुहुदैन ।
च्याँखे थापेर राष्ट्रवादको मुकुण्डो नलगाएको नै वेश । नेपालका जनताहरु त्यति वुज्रक छैनन्, त्यती अचेतन छैनन, जुन नेताहरुले सोचिरहेका छन् ।
सडकमा क्रान्तिकारिताका ज्वाला ओकलेर सरकार र सत्ताको वार्गेनिङ्ग गर्ने नेताहरु अव तिमीहरुको खैरियत धेरै टाढा छैन ।
देश र जनता भन्दा ठुला कसैका स्वार्थ हुन सक्दैनन् । जुन निर्लज्जताका साथ पटाक्षेप भईरहेका छन् ।
सुनको मूल्य घट्यो, चाँदीको बढ्यो
फ्रान्स उडे मेयर बालेन
म आफूलाई भगवान मान्दिनँ : अनमोल केसी 
मुम्बईमा आँधीका कारण होर्डिङ बोर्ड ढल्दा १४ जनाको मृत्यु
मुगुका किसानलाई भेडासहित भेडापालनका सामाग्री
तस्वीरमा हेर्नुहोस् संसद भवनमा राष्ट्रपतिको स्वागतको रिहर्सल
मन्त्रिपरिषद् बैठकले पारित गर्यो नीति तथा कार्यक्रम
विनवार्ड्सविरूद्धको पहिलो अभ्यासमा नेपाल ४ विकेटले विजयी
हरित रोजगारीका लागि कोरियाले ९८ लाख डलर दिने
एमाले तनहुँको अध्यक्षमा कँडेल विजयी, कुन पदमा को-को भए निर्वाचित ?
लखनउमाथि दिल्लीलाई १९ रनको जित, प्लेअफमा पुग्ने सम्भावना कति ?
नेकपा एसको केन्द्रीय कमिटी बैठक आज पनि
यस्तो छ आजको विदेशी मुद्रा विनिमय दर, कुन देशको कति ?
कस्तो रहन्छ आजको मौसम ?
